We wtorek jedziemy pociągiem do położonej ok. 40 km na południe od Kioto Nary.

Nara znana jest ze swobodnie chodzących jeleni sika (jeleń wschodni). Jest nawet instrukcja jak z nimi postępować.

Prócz jeleni do Nary zjechały setki wycieczek szkolnych - może maj w Japonii jest miesiącem wycieczek?

Jelenie są wszędzie - nie tylko na terenach parkowych, ale prawie w całym mieście. Są uważane za zwierzęta święte, gdyż wg legendy jeden z bogów przybył tu na jeleniu.

Jelenie wolno karmić specjalną karmą, którą można łatwo zakupić. Generalnie nie są jednak zbyt natrętne.

Idziemy w stronę parku i świątyni Tōdai-ji.

Mijamy kolejne bramy.

Widzimy jednak, że tłumy gęstnieją...

Postanawiamy więc przeczekać największy tłum udając się na kawę. Lokal, który znajdujemy jest dość specyficzny i mieści się jakby w wydzielonym pokoju prywatnego mieszkania. Po nas trafiają tu jednak kolejni klienci.

Po kawie idziemy zwiedzać. Na początek świątynia Tōdai-ji, o której wspomniałem. Świątynia powstała w 752 r., a została zrekonstruowana w pomniejszonej wersji w 1709 r. Jest największą drewnianą konstrukcją na świecie.

Warto się przyjrzeć bogatym i barwnym detalom tej drewnianej konstrukcji.

Poprzednio oglądane świątynie były wewnątrz dość skromne. Tu można podziwiać 15-metrowy posąg Buddy wykonany z brązu.

Jeden z płatków kwiatu lotosu, na którym siedzi Budda.

Po obu stronach Buddy znajdują się pozłacane posągi bodhisattwów - osób dążących do stanu oświecenia.

Kōmokuten - jeden z Czterech Niebiańskich Królów w buddyźmie opiekun kierunku zachodniego. Dosłownie oznacza "Bóg o Wielkich Oczach" lub "Widzący Wszystko".

A to prawdopodobnie kolejny z Czterech Króli - Tamonten - strażnik północy.

Binzuru - jeden z 16 uczniów Buddy.

Zwiedzamy dalej.

Iglica 7-piętrowej pagody zrekonstruowanej na Expo1970.

A to dość typowa dzwonnica z dzwonem bezsercowym. Dźwięk wydobywany jest przez zawieszoną na zewnątrz drewnianą belkę.

Idziemy w stronę Kasuga-taisha chramu sintoistyczny, do którego prowadzi droga wyznaczona przez ponad 1000 kamiennych latarni zapalanych raz w roku w lutym.

Temizuja - fontanna do obmywania rąk i ust przed wejściem do świątyni.

Próba przejścia do następnych atrakcji leśną ścieżką okazuje się nieudana z powodu zamknięcia szlaku.

Na przydrożnych kapliczkach często stoją butelki z wodą, a może jakimś napojem izotonicznym lub zieloną herbatą?

I kolejne posążki Jizo Bodhisattva.

Na tę górkę można się wdrapać, ale z powodu upału rezygnujemy.

Kontynuujemy spacer wzdłuż rzędów latarń.

Tu też można spotkać jelonki.

W samej świątyni można podziwiać rzędy wiszących lampionów.

To powielanie pewnych motywów i obiektów w dziesiątki i setki egzemplarzy jest tu zjawiskiem bardzo częstym.

Kapliczka.

Po drodze można też zaobserwować sporo okazów bardzo starych drzew.

Często spotyka się też sake barrels czyli beczułki z sake lub po sake.

A to jelonek i jego pomnik.

Kolejne stare drzewo.

Wracamy do Nary. Chcemy obejrzeć pięciokondygnacyjną pagodę przy świątyni Kofuku-ji, ale okazuje się, że jest w remoncie i znajduje się wewnątrz takiej obudowy jak na zdjęciu.

Można natomiast rzucić okiem na główny pawilon świątyni Kofuku-ji.

Takich figurek Jizō Bosatsu jest wszędzie pełno. Japończycy czczą go jako patrona noworodków, dzieci nienarodzonych, kobiet w ciąży i pielgrzymów.

Trafiamy na ulicę pełną straganów z pamiątkami, gdzie Ola kupuje małego pluszowego jelonka :)

Dwie "budki". Jedna i druga dość zabytkowe.

Chcemy coś zjeść, ale namierzona knajpka jest czynna od 17:00. Zwiedzamy więc pasaż handlowy.

Tuż po 17:00 zjawiamy się w knajpce, która serwuje okonamiyaki - bardzo smaczne i pożywne placki z dodatkami, które podawane są na podgrzewaną płytę wmontowaną w stół.

Na dzisiaj starczy - idziemy w stronę dworca.

A przy dworcu w Kioto wita nas oświetlona na kolorowo wieża, której wcześniej nie zauważyliśmy.

Tak mniej więcej wyglądał nasz spacer, choć brakuje początkowego fragmentu i widać jakieś szaleństwa gps'a podczas zwiedzania świątyni.