Początko planowałem w tym roku trasę rowerową w Austrii opartą o szlak Ennsradweg. Po konsultacjach "społecznych" zaproponowałem jednak łatwiejszy szlak wiodący doliną Menu i Tauberu w Niemczech.

Pierwsza część trasy, to szlak Mainradweg. Początek i koniec zaplanowałem w Bambergu, a trasa miała liczyć ok. 500 km.

Standardowa już dokumentacja mojego ekwipunku. Taka fotka (prócz listy rzeczy) przydaje się przy pakowaniu na kolejne wyjazdy.

W sobotnie popołudnie (ok. 16:30) spotykamy się z ekipą na kampingu w Bambergu.

Po rozbiciu namiotów jedziemy i idziemy zwiedzać miasto, które położone jest po obu stronach rzeki Regnitz..

Idziemy z parkingu w stronę centrum.

A to propozycja dla stylowych sakwiarzy i bikepakingowców :)

Docieramy do starego ratusza.

Jest gorąco, więc chłodzimy się lodami.

W ratuszu znajduje się prywatna kolekcja porcelany i fajansu "Sammlung Ludwig".

XVIII wieczne malowidła na ścianach ratusza.

Do ratusza jeszcze wrócimy, tymczasem idziemy na Plac Katedralny przy którym znajduje się również Neue Residenz (Nowa Rezydencja). Od 1604 r. była to rezydencja książąt biskupów Bambergu. Obecnie kompleks z piaskowca mieści Bibliotekę Państwową i Galerię.

Zaglądamy do ogrodów pałacowych.

Katedra Świętych Piotra i Jerzego z XIII w. – główna świątynia katolicka miasta. Jest jedynym na północ od Alp miejscem spoczynku papieża. Niestety tym razem była zamkinięta.

Widok na miasto z ogrodów pałacowych.

A to taki mały szczegół, który można też odnaleźć na poprzednim zdjęciu.

Ponieważ nie można tak na sucho zwiedzać miasta, więc schodzimy do centrum i odnajdujemy tawernę browaru Schlenkerla z ponad 600 letnią tradycją.

Wraz z Piotrem próbujemy miejscowego specjału czyli wędzonego piwa Aecht Schlenkerla Rauchbier. Piwo kupuje się w lokalu, a spożywa zwykle na okolicznych uliczkach.

Wracamy na most, z którego należy robić fotkę ratusza z domem rotmistrza.

Bamberg ma swoją małą Wenecję, nawet z gondolami.

W niedzielę rano pakujemy sakwy, zostawiamy samochody i po telefonicznym "Jadymy" od Jasia, wyruszamy na trasę.

W tym roku w wyjeździe udział biorą: Jacek, Jola, Lila, Piotr, Ewa, Romek. Fot. Piotr Sąsiedzki.

Wg niepisanej zasady, którą przyjęliśmy, po 20 km należy się przerwa na kawę.

Mijamy miasteczko Zell am Main.

Kolejne miasto to Hassfurt - tu będziemy szukać miejsca na obiad.

Wjeżdżamy do centrum. W głębi typowa wieża z bramą wjazdową.

Dzisiaj na obiad pizza.

Nasz szlak prowadzi cały czas dobrymi asfaltowymi drogami rowerowymi. Tylko w miejscowościach o uspokojonym ruchu samochodowym wjeżdżamy na ulice.

Pierwszy nocleg na trasie w Schweinfurcie jest komfortowy. Mamy zarezerwowane pokoje w hotelu B&B. Kolejne noclegi planujemy na kampingach, by w zależności od pogody mieć możliwość zmiany planów.

To nie jest nasz hotel ;)

Po zakwaterowaniu wyruszamy na spacer po mieście. Zaczynamy od rynku w Schweinfurcie.

To mógłby być nasz wóz techniczny :)

Temu piesowi coś smutno. Może zbyt długo czeka na zamówienie?

A w parku pod murami miejskimi kicają zające.

W Schweinfurcie jest browar Roth Bier.

Trafiamy na miejski festyn z muzyką kiełbaskami i miejscowym piwem. Ja zamówiłem normalne, a Piotr ... duże.

Fot. Jola

Trasa - dzień pierwszy - 65 km.

Rozpoczynamy drugi dzień wędrówki. Dziś planujemy dotrzeć do Ochsenfurtu - ok. 20 km przed Würzburgiem. Romek i Ewa na swoich nowych rowerach.

Przy szlaku często spotykamy kapliczki o takiej niespotykanej u nas formie.

Jola, Lila i Piotr.

Piotr, Romek i Ewa.

Zatrzymujemy się na chwilę przy Museum Militarnym w Stammheim. Dziś poniedziałek, więc i tak zamknięte.

Jak mówi piosenka "raz na walcu, raz pod walcem ...".

Tuż obok można obejrzeć jeszcze jeden obiekt wojskowy.

Jedziemy dalej mijając wzgórza z winnicami.

Zbliżamy się do miasteczka Volkach.

Rynek w Volkach z ratuszem (po lewej).

Koń jaki jest - każdy widzi.

Za nami 30 km więc zasłużyliśmy na kawę i lody lub lody w kawie.

Górna Brama w Volkach.

Jedziemy przez malownicze ulice Volkach.

Kolejnym przystankiem na trasie jest zespół klasztorny benedyktynów w Münsterschwarzach.

Obecny kościół i klasztor powstały w 1936 r. W tym miejscu zespoły klasztorne istniały już od VIII w. Kolejne świątynie były budowane w stylu romańskim, gotyckim i barokowym.

A tak wygląda kościół w Münsterschwarzach z daleka.

Dettelbach - miasteczko jakich wiele mijamy na trasie.

Dettelbach.

Po szybkim minięciu dość ruchliwego Kitzingen, na dłużej zatrzymujemy się w Marktbreit, bo przyszedł czas na obiad.

Kościół w Marktbreit.

A to najbardziej malowniczy zakątek miasta z Malerwinkelhaus, w którym prawdopodobnie, wbrew nazwie mieścił się sklep. Nazwa pochodzi stąd, że był częstym motywem dla malarzy.

Niespodziewanie wyłonił się koło nas jakiś potwór. Fot. Piotr Sąsiedzki.

Dojeżdżamy do Ochsenfurtu i rzucamy okiem na ratusz.

Ochsenfurt.

Ochsenfurt jest celem naszej dzisiejszej trasy, ale kamping znajduje się po drugiej stronie Menu.

"Knaus kamping" położony jest naprzeciw Ochsenfurtu w miejscowości Frickenhausen. Przez przypadek trzymamy się zasady od największego do najmniejszego.

Mamy wygodne miejsce na kolację lub śniadanie.

Trasa - dzień drugi - 74 km.

Nad wodami można spotkać liczne stada ptaków - zwłaszcza dzikich gęsi.

Trzeci odcinek naszej trasy ma być długi i bogaty pod względem krajoznawczym.

Pierwsze 20 km jedziemy wzdłuż winnic do Würzburga.

Wjeżdżając do Würzburga naszym oczom ukazuje się twierdza Marienberg.

Wjeżdżamy do centrum z katedrą św. Kiliana. Została ona zbudowana w latach 1045-1188 i nazwana od irlandzkiego mnicha, który przeniósł się do miasta w 686 i później został świętym.

Widok spod katedry w stronę ratusza.

Wnętrze katedry.

Katedra jak i znaczna część Würzburga mocno ucierpiała w czasie nalotów z marca 1945 r. Odbudowa trwała prawie 22 lata, a część wnętrza odtworzono w stylu nowoczesnym.

Obok katedry stoi Kolegiata Neumünster powstała w miejscu, w którym pochowano św. Kiliana, św. Totnana i św. Kolonata. Budowla posiada cechy zarówno stylu romańskiego jak i baroku.

Wnętrze kolegiaty.

Za kolegiatą i katedrą znajduję współczesną sztukę ("szalony konkurs selfie"?).

Kolejny punkt programu, to XVIII-wieczna, barokowa rezydencja biskupów (Residenz), w której mieszkał rządzący miastem książę biskup. W latach 80-tych XX w. wpisana na listę UNESCO.

Na zwiedzanie całego pałacu nie mamy czasu, ale oglądamy kaplicę pałacową (Hofkirche) - wypełnioną dziełami sztuki, w tym obrazami autorstwa Tiepolo.

Zaglądamy też do ogrodów pałacowych.

Rezydencja w Würzburgu - widok od strony ogrodów.

Kaplica Marii (Marienkapelle) z końca XIV w. i zasłonięty nieco straganami Dom Jastrzębia (Falkenhaus) z XVII w. z rokokowymi zdobieniami.

Wprost z katedry można przejść na Stary Most (Alte Mainbrücke) z XV w. odbudowany po zniszczeniach wojennych.

Na początku XVIII w. na moście umieszczono 12 figur świętych oraz znanych postaci związanych z miastem. W tle twierdza Marienberg.

Przystanek na Starym Moście.

Würzburg można by zwiedzać znacznie dłużej, ale trzeba jechać dalej.

A na trasie spotykamy całkiem ładną kaczkę.

Zastanawiam się jak dokonuje się zbiorów w tak zawieszonych nad urwiskiem winnicach.

W Karlstadt, po ok. 50 km zaczynamy się rozglądać za obiadem.

Niestety w Niemczech w godzinach 14:30 - 17:00 restauracje są nieczynne.

Działają jedynie kawiarnie i lodziarnie, ale nam potrzebne są już konkrety, więc jedziemy dalej.

To czego szukamy znajdujemy w Gemünden am Main ... ale nie jest to kościół.

Obóz pośredni zakładamy tu - w restauracji Ratsschenke.

Jola postawiła na sałatkę z kurczakiem.

Dzisiejsza trasa jest wyjątkowo długa (ponad 90 km) więc na zwiedzanie ciekawego miasteczka Lohr am Main nie mamy czasu.

I jeszcze raz przedstawiam uczestników: Lila.

Piotr.

Jola.

Ewa i Romek.

No dobra, ja też tam byłem :) Fot. Piotr Sąsiedzki.

W Erlach przejeżdżamy na drugą stronę rzeki i wkrótce docieramy do kampingu.

Na Mainglück Camping między Neustadt am Main i Rothenfels zdążyliśmy przed zamknięciem baru :) (ta fotka zrobiona już rano).

Trasa - dzień trzeci - 96 km.

Kolejnego dnia rano mijamy całkiem ładne miasteczko Rothenfels.

I znów jedziemy winnym szlakiem.

Po 16 km zbaczamy o 1 km z trasy, by zwiedzić Muzeum Papiernię w Homburgu.

Muzeum pokazuje naturalny stan obiektu - zarówno pomieszczenia i urządzenia do produkcji papieru, jak i izby, w których mieszkali właściciele papierni.

Takie eksponaty też można sobie przypomnieć.

Na poddaszu znajdowała się suszarnia arkuszy papieru.

Koło wodne napędzające urządzenia papierni.

A to podziemna część obiektu z maszynownią.

Zostawiamy Homburk za sobą i jedziemy dalej.

Szlak biegnie wzdłuż różnokolorowych łąk.

W Wertheim kończymy wędrówkę trasą w dolinie Menu. Po zwiedzaniu i kawie wjedziemy w dolinę rzeki Tauber.

Miejsce na kawę znalezione.

Na fasadzie kamienicy naszego lokalu znajduje się taka płaskorzeźba - dwa szkielety - jeden należy do żebraka, drugi od hrabiego.

Ewa i Romek zamiast kawy wolą apfelschorle - połączenie soku jabłkowego z gazowaną wodą mineralną.

Wertheim powstało prawdopodobnie w VIII lub IX wieku, a niektóre zachowane domy mogą pochodzić z XVI w.

Na wzgórzu w widłach Menu i Tauber znajdują się ruiny zamku z XII w. W połowie stromego podjazdu pod zamek spasowaliśmy i dalej poszliśmy pieszo.

Widoki z murów zamku na miasto.

Barki na Menie, to dość częsty widok.

W dolinie Tauber pojawia się więcej zieleni oraz podjazdów.

Żniwa w pełni. Często widzimy pracujące kombajny lub - tak jak tu - skoszone pola.

W Tauberbischofsheim mamy już na licznikach ponad 60 km. Czas na posiłek.

A przy okazji warto obejrzeć miasto.

Tu też mamy zamek, choć w nieco innym stylu.

Na Placu Zamkowym znajdujemy interesujący nas obiekt. Ciekawy jest tu sposób podawania frytek w wysokich "wazonikach".

Niektóre potrawy podawane są natomiast na łupkowych płytkach.

Dziś śpimy na dość pustym kampingu, 4 km za centrum Bad Mergentheim.

Trasa - dzień czwarty - 89 km.

Nazajutrz zostawiamy bagaże na kampingu i podjeżdżamy 4 km na południe, do wioski Stuppach.

W tym niepozornym kościółku znajduje się dzieło Matthiasa Grünewalda "Madonna ze Stuppach".

Madonna ze Stuppach – obraz Matthiasa Grünewalda powstały w latach 1517–1519, pierwotnie przeznaczony do kolegiaty w Aschaffenburgu. W Stuppach przechowywany jest od 1809 r.

Informacji o ołtarzu kościoła w Stuppach nie znalazłem, ale wygląda na dość stary.

Dość często obserwujemy na niebie ptaki drapieżne. To zapewne kania ruda.

Po powrocie ze Stuppach zabieramy bagaże i ruszamy na trasę. Na początek zwiedzamy pobieżnie Bad Mergentheim.

Bad Mergentheim - rynek.

Bad Mergentheim.

I znów pomykamy wśród sielskich krajobrazów doliny Tauber.

Oglądamy z zewnątrz pałac w Weikersheim.

Pola słoneczników, to też typowy element tutejszego krajobrazu.

W Creglingen znów warto odjechać ok. 1 km od głównej trasy, by w ewangelickim kościele Herrgottskirche (Pana Boga - takie wezwanie nie występuje w kościołach katolickich) obejrzeć drewniany ołtarz.

Ołtarz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z pocz. XVI w. jest dziełem Tilmana Riemenschneidera.

Główny ołtarz kościoła z XV w. z ukrzyżowaniem Chrystusa w centralnej części.

Boczny ołtarz z poł. XV w.

I znów trochę pod górkę ...

Piotr w koszulce lidera klasyfikacji górskiej :)

Niektóre podjazdy są całkiem spore.

Nagrodą za wysiłek jest przyjemny zjazd.

Lila i Piotr.

Na szlaku w dolinie Tauber.

Dzisiejszy etap był krótszy niż zwykle. Śpimy tym razem w pokoikach na kampingu "Tauberromantik" w Rothenburgu.

Pokoje są skromne i tanie, ale nie musimy rozbijać namiotów.

Po zakwaterowaniu idziemy na obiad, a potem zwiedzać miasto. Wygląda na to, że ciągle coś jemy :)

Trasa - dzień piąty - 53 km.

Idziemy pieszo do centrum Rothenburga ob der Tauber. Z kampingu to ok. 1,5 km pod górkę.

Kościół św. Jakuba z ciekawą bramą przejazdową.

Rynek w Rothenburgu.

Rynek w Rothenburgu.

Ratusz w Rothenburgu. Fot. Jola

Ratusz w Rothenburgu.

Uliczki w Rothenburgu.

Plönlein - najbardziej malownicze miejsce w Rothenburgu.

Plönlein - jeszcze jedno ujęcie. Z lewej uliczka prowadząca do Siebers Tower z prawej do Kobolzeller Tower (obie wieże pochodzą z początku XIII wieku). Fot. Jola

Uskuteczniamy spacer murami miejskimi.

Widoczki z murów.

Powoli zmierzamy do końca naszego spaceru po mieście.

Jedna z bram w murach miejskich.

Panorama Rothenburga w wieczornym świetle.

Kolejny dzień zaczynamy od podjazdu z kampingu do Rothenburga. I tu przytrafia mi się jedyna awaria na całym wyjeździe. Puszcza zacisk linki przedniej przerzutki. Po paru minutach możemy jechać dalej. Fot. Jola.

Rothenburg leży na Reumatisch ... wróć .. Romantische Strasse. Fot. Piotr Sąsiedzki.

Szóstego dnia dość często jedziemy lokalnymi, bardzo spokojnymi drogami publicznymi.

Pojawiają się też szutry, których dotąd prawie nie było.

Drogi szutrowe są jednak równe i dobrze ubite.

Lila.

Odpoczynek po krótkim, szutrowym podjeździe.

Na dzisiejszym odcinku nie ma też większych miasteczek, ale udaje się znaleźć małą piekarnio-cukiernię z ekspresem do kawy :)

A to jeden z dwóch bocianów zaobserwowanych na całej trasie.

Za to pociągów zaobserwowaliśmy tego dnia znacznie więcej.

A to pewnie ostrzeżenie przed czarnymi kotami przynoszącymi pecha.

Trafił się nawet leśny fragment trasy.

Z obiadem jak zwykle musieliśmy zaczekać do 17:00. Zresztą i tak potencjalnych obiektów na trasie nie było zbyt wiele. Odpowiednie miejsce i czas znalazło się w Grosshabersdorf.

Ja swojego kotleta pokonałem, ale większość ekipy jeden z dwóch kotletów, z których składało się ich danie musiała zabrać na wynos.

Przedostatni nocleg na kampingu "Zur Mühle", na szeroko pojętych obrzeżach Norymbergi.

Naprzeciw naszego placu stał taki domek.

Trasa - dzień szósty - 75 km.

Ostatni dzień naszej trasy nie obfitował w jakieś spektakularne atrakcje. Fürth jest może ciekawym miastem, ale przejazd przez jego ruchliwe ulice nie należał do najprzyjemniejszych. Potem było już lepiej. A to Solarberg. Na jego szczyt można wejść lub wjechac rowerem.

Dziś znów mamy sporo prostych szutrów wzdłuż rzeki Regnitz i kanału Men - Dunaj.

Kanał Men - Dunaj.

W pewnym momencie naszą trasę zablokowało stado gęsi.

Udało się jednak pokonać blokadę bez strat po którejkolwiek stronie i dotrzeć do punktu uzupełniania płynów.

Pomnik zamka błyskawicznego?

Na horyzoncie ukazuje się pokaźny pióropusz dymu - jakby jakiś pożar.

Mieliśmy obawy, czy to aby nie na naszym kampingu, bo ogólny kierunek się zgadzał. Okazało się, że zapaliły się pola i trwała akcja gaśnicza po drugiej stronie rzeki.

A nas czekała jeszcze atrakcja w postaci niewielkiej przeprawy promowej.

Na promie.

Po południu dotarliśmy do punktu startu na kamping pod Bambergiem. To zdjęcie zrobiłem już po wieczornej burzy.

A tu owa burza i ulewa, którą przeczekaliśmy na tarasie kampingowej knajpki przy butelce wina.

Trasa - dzień siódmy - 67 km. W sumie przejechaliśmy ok. 525 km.

W niedzielę rano żegnamy się z Ewą i Romkiem, a my z Lilą i Piotrem odwiedzamy jeszcze Muzeum Przyrodnicze w Bambergu. Fot. Piotr Sąsiedzki.

Część dotycząca geologii - m.in. kolekcje minerałów.

Jeden z eksponatów - gigantyczny japoński krab.

Są też motylki i inne zwierzaki.

A to odciski prehistorycznych stworzeń w skałach osadowych.

Bardzo podobała nam się również wystawa fotografii przyrodniczej autorów z różnych stron świata.

Na koniec docieramy do imponującej sali ptasiej.

Zgromadzono tu tysiące spreparowanych gatunków ptaków.

Ibis grzywiasty.

Jakiś drapieżnik, może orzeł?

Nad wszystkim czuwa Król Lew.

Z pewnym trudem znaleźliśmy też Kowalika czyli łac. "Sitta europaea" lub niem. Kleiber. Zaraz powiadomiliśmy o tym Jasia.

Jeszcze ostatnia kawa i kończymy wyjazd. Lila z Piotrem wracają do domu, a my ...

... o przepraszam - jeszcze hipek Joli i ...

... jedziemy do Augsburga odwiedzić siostrzeńca Joli Marka, Sarę oraz ich kota Atosa i szynszyle.

Po przyjeździe jedziemy rowerami na obiad.

W poniedziałek Marek i Sara idą do pracy, a my zwiedzamy przy pomocy rowerów Augsburg. Zaczynamy od Placu Ratuszowego.

Fontanna Augusta - cesarza założyciela miasta z końca XVI w.

Dość frywolne szczegóły fontanny.

Wieża kościoła św. Piotra.

W ratuszu warto obejrzeć Złotą Salę.

Ratusz wraz ze Złotą Salą został zbudowany na początku XVII w. Podczas nalotów alianckich z marca 1944 r. został doszczętnie zniszczony.

Odbuwa trwała od roku 1955 do lat 90-tych XX w.

Sala Książęca - reprezentacyjny gabinet burmistrza - jest wykończona w drewnie.

Weberhaus - odbudowany gmach siedziby gildii tkaczy.

Protestancki kościół św. Anny z XV w.

Największym skarbem kościoła jest gotycka Kaplica Złotników wypełniona freskami ściennymi, przedstawiającymi sceny z życia Chrystusa. Kaplica powstała w 1425 r.

Kaplica Złotników.

Główny ołtarz jest dość skromny.

W części dawnych pomieszczeń klasztornych znajduje się muzeum poświęcone Marcinowi Lutrowi, reformacji oraz roli Augsburga w czasie przemian religijnych.

Główna nawa kościoła.

Katedra Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, to najważniejszą miejska świątynia. Budowla powstała prawdopodobnie pod koniec X lub na pocz. XI wieku, w miejscu zawalonej lub zniszczonej bazyliki z VIII w. Potem była wielokrotnie przebudowywana.

A to już jakieś współczesne dzieło.

Na koniec odnajdujemy "Fuggerei" - najstarsze nieprzerwanie działające osiedle socjalne świata. Powstało ono w 1521 roku z inicjatywy Jakuba Fuggera i jego braci, którzy chcieli wspomóc najbardziej potrzebujących mieszkańców.

Osiedle funkcjonuje do dziś na niezmienionych zasadach.

Dziś mieszka tu około 150 katolików. Mieszkańcy płacą roczny czynsz w wysokości niecałego 1 euro, a ich jedynym obowiązkiem są codzienne modlitwy za duszę rodziny Fuggerów.

Czyżby jacyś krewni?

Na tym kończymy zwiedzanie i jedziemy wzdłuż rzeki Wertach na południe.

Rzeka sprawia wrażenie dość dzikiej.

To chyba efekt zabaw plażujących nad rzeką osób.

Jedziemy w kierunku zaporowego jeziorka Wertach.

Rzeka Wertach poniżej zapory.

Po południu wracamy do kota. A we wtorek wracamy do domu.